Getuigenis Chris Boijen

Beste Chris waarom trek jij jou het lot van Ahmed aan? 

Opgegroeid in een gezin waar ik kansen kreeg om te studeren en me te ontwikkelen, gevolgd door een rijkgevulde carrière ging ik in 2017 op pensioen. Vanaf nu was mijn mantra: alles kan, niks moet! Vanaf nu behoorde zalig nietsdoen tot de mogelijkheden.  

Maar na een tijdje begon het te knagen en voelde ik een leegte die ik zinvol wou invullen. Ik vond dat ik iets terug moest geven aan de maatschappij die mij zoveel kansen geboden had en zo kwam ik bij Solidarimeise terecht.  

In een wereld die steeds exclusiever wordt, een wereld waarin “eigen volk eerst” meer en meer gescandeerd wordt trachten we hier letterlijk en figuurlijk over de grenzen te kijken.  

Toen we de melding kregen dat Ahmed uit het LOI zou gezet worden was dit ook de kans om de handen uit de mouwen te steken en Ahmed in zijn zoektocht naar een nieuw onderkomen te steunen.

En hoe verliep die zoektocht?

Tijdens deze zoektocht heb ik mij regelmatig geërgerd aan ‘absurde’ situaties die toch bittere ernst zijn voor vluchtelingen die in onze gemeente terechtkomen. 

Zo was er de vaststelling dat Ahmed op eigen houtje een nieuw onderdak moest vinden, veel hulp kreeg hij hierbij niet; behalve een lijst van de opvangtehuizen. Ahmed vertelde me dat als hij belde voor een afspraak om een huurwoning te bezichtigen, de telefoon na de eerste paar woorden werd dichtgegooid omdat de verhuurder hoorde dat hij een buitenlander was.

Het werd me ook snel duidelijk dat Ahmed dikwijls de draagwijdte van de inhoud van administratieve e.a. stukken onvoldoende begreep. Ondanks zijn grote inspanningen is de kennis van het Nederlands natuurlijk nog beperkt. Op een bepaald moment contacteerde ik daarom de gemeentelijke integratie ambtenaar met de vraag of hij bij een gesprek met Ahmed kon aanwezig zijn om te vertalen, zodat we de zaken eindelijk duidelijk kregen. Tot mijn verrassing kreeg hij van zijn diensthoofd geen toelating… omdat dat niet tot zijn takenpakket behoorde. Gelukkig vonden we Manel bereid om te vertalen (waarvoor grote dank!).  Ook de integratieambtenaar kwam later in zijn vrije tijd ons nog wel even verder helpen.

Sinds 30 november heeft Ahmed een tijdelijke opvang gevonden bij een gezin in Imde. Dit lijkt mij toch wel een erg belangrijke stap?

Inderdaad. Ik ben erg blij en dankbaar. Ik merk dat Ahmed nu veel rustiger geworden is en allerlei initiatieven neemt om te werken aan zijn toekomst. Het verschil is dan ook enorm voor hem t.o.v. zijn verblijf in het Lokaal Opvang Initiatief van de gemeente. Daar vond hij zeker geen “thuis”, moest hij veelal “zijn plan trekken” en diende hij rond te komen met 67€ leefgeld per week. Nu dagelijks over de stijgende levensduurte bericht wordt, hoef je geen wiskundeknobbel te zijn om te weten dat je met dit bedrag niet echt voldoende en gezonde voeding kan aankopen; laat staan veel andere uitgaven te doen. 

Maar zijn opvang in het gezin geeft ook financieel meer perspectief?

Het is inderdaad zo dat om in aanmerking te komen voor een leefloon je over een vaste woonplaats moet beschikken. En aan die voorwaarde voldoet Ahmed nu.

Ondertussen heeft de OCMW-raad op 19 december effectief beslist om hem vanaf 30 november een leefloon toe te kennen. Hij, als samenwonende, ontvangt nu 842€ per maand. Naar onze mening zou hij wel recht moeten hebben op het leefloon van alleenstaande (een 1200 €); omdat hij contract heeft van “Melding Tijdelijk Wonen”. Dit zullen we nog even verder moeten opnemen met het OCMW. Dat zou hem de mogelijkheid geven om toch enige financiële reserve op te bouwen zodat hij bijvoorbeeld op de gewone huurmarkt terecht kan, waar men een huurwaarborg eist.

Wat is op dit ogenblik voor jou de belangrijkste conclusie uit deze ervaring?

Ik ben gesterkt in mijn overtuiging dat er wel degelijk nood is aan ondersteuning van vluchtelingen in onze gemeente. Dat is dus ook de reden waarom ik mij hiervoor engageer en een warme oproep doe aan gelijkgezinden want Ahmed is niet de enige in onze gemeente die met dergelijke hindernissen en tekortkomingen geconfronteerd wordt.